Haluş’un Fincanda Güllacı / Bir Ramazan Klasiği

Mutfak penceremden bakanlar, Haluş’un kim olduğunu bilirler, çünkü O, blogumdaki ilk yazımın konuğu olmuş, çok yakında kaybettiğimiz sevgili komşumuzdur. Daha önce de sözünü ettiğim gibi bazı yemek ve tatlıları onun tarifiyle vereceğimi belirtmiştim. İşte bugün sırada Haluş’un yaptığı gibi fincanda güllaç var. Rahmetli defter tutmadığı için elimizde yazılı bir ölçü de yoktu ama Haluş’un kızı, benim can dostum, Seyhan ile beraber, aynı onun yaptığı gibi bir güllaç yapmaya niyetlendik. Hatırladığımız gibi malzemeleri hazırladık. Seyhan, aklında kaldığı kadarıyla annesinden gördüğü usulde, güllaçları avucunun içine koyduğu fincanın içinde tanelerken, ben de fotoğraf çektim. İftara kadar soğuttuğumuz güllacımız, akşam midelerimizi şenlendirdi. Sanırımhem yapar hem yerken kendisini o kadar andık ki Haluş’un da ruhu şad olmuştur. Ancak özellikle ben daha sağlıklı yapacağım diye şeker ölçüsünü değiştirdiğim ve yarı yarıya bal kullandığım için bana biraz bozulmuş olabilir. Affedersin Haluşçuğum!

Güllacın Ramazanla birlikte anılmasının ve iftar sofralarının gözdesi olmasının sebebi, mideyi rahatsız etmeden, oruçla birlikte düşen kan şekerini normale getiren hafif bir tatlı olmasıdır. Ayrıca içinde bulunan vitaminler sayesinde bağışıklığı da güçlendirir. Söylemlere göre,  mutfağımıza Osmanlı’dan gelen bu tatlının ana malzemesi olan nişasta yufkası, ilk kez on beşinci yüzyılda mısır nişastasından yapılmış. O zaman açılan bu yufkalar kuruyunca halk bunları süt ve şekerle ıslatıp yermiş. Daha sonraları nişastanın kokusunu, süte eklenen azıcık gül suyu ile değiştirmişler ve böylece “güllü aş” yani “güllacın” temelini atmışlar. Sonraları bu tatlı fındık,ceviz, badem gibi yemişlerle zenginleştirilerek Ramazan Ayı’nın aranan tatları arasına girmiş. Genellike tepsi içinde börek yapar gibi kat kat döşenirse de bizim yaptığımız gibi yapanlar da çoktur. Bu arada güllaç tatlısı pastaneler tarafından epey değişikliklere uğramış, muhallebilisi,muzlusu, çileklisi gibi değişik versiyonları da yapılmaktadır. Ancak sanırım bu yaz sıcaklarına en yakışan değişiklik de dondurmalı güllaç olmuştur.

MALZEMELER:

1 paket güllaç/ yaklaşık 10-12 adet güllaç yufkası

2 ½ kg süt

1 su bardağı şeker ve 1 su bardağı bal ( Bal kullanmayacaksanız 3 su bardağı şeker hafif bir tatlı için kafi geliyor)

BİLGİ İÇİN: Klasik tariflerde ve güllaç paketlerinde 3 kg süte 1 kg şeker olarak verilen ölçü  fazla tatlı oluyor ve hazırlanan sıvı da  artabiliyor.

3 su bardağına yakın dövülmüş iç ceviz veya arzu edenler fındık veya badem kullanabilirler.

½ kahve fincanı veya arzuya göre daha fazla gülsuyu gülsuyunu azar azar katıp tadını kontrol etmekte yarar var bazen gülsuyu çok güçlü olup acılık verebilir.Kullanacağınız gülsuyunun gıda için uygun olduğunu kontrol etmenizde yarar var.

Süslemek için 1 çay fincanı Antep fıstığı tozu

Mevsime göre nar taneleri veya kiraz şekerlemesi

Avucunuzda şekil verebilmek için ağzı açık dibi dar olan bir çay fincanını kullanabilirsiniz.

YAPILIŞI:

Sütümüzün içine şeker ve/ veya  balı ekleyip eriyene kadar ısıtıyor sonra da biraz ılınmasını bekliyoruz. Burada mühim olan sütün yufkayı ancak yumuşatacak kadar ılık olması ama eritecek kadar da sıcak olmamasıdır. Sütü derin bir kaba boşaltıp, ikiye böldüğümüz, yufkaları içine daldırıp çıkartarak yumuşatıyor ve fotoğrafta görüldüğü gibi bir fincanın içerisine alıyoruz. İçine bolca ceviz koyduktan sonra ağzını kapatıp ters çevirerek tabağın içine alıyoruz. Diğer yufkaları doldurmaya devam ederken bir yandan da tenceredeki sütümüzden kepçeyle hazırladığımız güllaç topçuklarının üzerine döküyoruz. Sütü döktükçe güllacımız şişip kabarıyor. Süt bitene kadar bu işleme devam ediyoruz. En sonunda güllaçların üzerini Antep Fıstığı ile süslüyor, güllacımızı soğumak üzere buzdolabına kaldırıyoruz.

En az bir,  bir buçuk saat kadar soğutmadan servis yapmıyoruz. Güllacımızı soğuk olarak ve en geç iki gün içinde tüketmeliyiz.

Afiyet Olsun!